آنیل ایزوترمال

بد نیست بدانید که در انجام فرآیند آنیل و نورد کاری ایزوترمال در دو نوبت به فولاد حرارت داده می‌شود تا به قطعه موردنظر تبدیل گردد. در گام نخست درست به همان شکلی که در آنیل کامل عملیات آستنیته کردن صورت می‌گیرد در آنیل ایزوترمال هم در همان گستره دمایی این اتفاق می‌افتد. باید گفت که تفاوت آنیل ایزوترمال و آنیل کامل در جایی است که بعد از انجام گام اول فولاد را به‌سرعت تا رسیدن به دمای دگرگونی سرد می‌کنند. در مرحله بعد به مدت مشخص آن را در دمای دگرگونی قرار می‌دهند تا به‌صورت کامل دگرگونی انجام شود. در واقع پس از پایان این گام می‌توان گفت که فولاد به شکل ایزوترمال آنیل شده است.

3. آنیل اسفرودایز

سومین و آخرین نوع آنیل و نورد کاری آنیل اسفرودایز است. آنیل اسفرودایز تعادلی‌ترین ساختار در بین ساختارهای تعادلی ایجاد زمینه‌ای را دارد و ساختار آن شامل بالاترین خواص در بین سایر انواع آنیلینگ است.

مزایای و معایب آنیل و نورد کاری

آنیل و نورد کاری در کل دارای مزایا و معایب متعددی است که در ادامه به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره شده است. مزایا و معایب نوردکاری به‌طورکلی و به‌صورت خلاصه عبارت‌اند از:

• قابلیت تولید انبوه: نوردکاری روشی بسیار مناسب جهت تولید انبوه قطعات فلزی باکیفیت بالا است.
• دقت بالا: قطعات آنیل و نورد کاری شده دارای ابعاد و ضخامت بسیار دقیق هستند.
• قیمت مناسب: قیمت تمام شده قطعات آنیلینگ نسبت به دیگر روش‌های تولید فلزات پایین‌تر است.
• قابلیت بازیافت: علاوه بر موارد ذکر شده فلزات نورد شده به‌راحتی قابل‌بازیافت هستند.

از جمله معایب این روش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایجاد تنش‌های داخلی در فلز: فرآیند آنیل و نورد کاری می‌تواند موجب ایجاد تنش‌های داخلی در فلز شود که این امر به‌مرورزمان می‌تواند منجر به ترک‌خوردن یا شکستن قطعه شود.
• کاهش خواص مکانیکی فلز: نوردکاری گرم می‌تواند تا حدی سبب کاهش خواص مکانیکی فلز مانند استحکام و چقرمگی شود.

تفاوت آنیل کردن و نرماله کردن چیست؟

نرماله کردن یکی دیگر از روش‌های عملیات حرارتی است که روندی تقریباً مشابه با آنیل و نورد کاری دارد. به این صورت که ابتدا در یک محدوده دمایی فولاد را گرم می‌کنند و سپس به آن اجازه می‌دهند تا رفته‌رفته سرد شود؛ اما نرماله کردن تفاوت‌های اساسی هم با آنیل و نورد کاری نیز دارد که در ادامه به چند مورد از آن‌ها اشاره شده است:

• دمایی که قطعه یا مقاطع فولادی در فرآیند نرماله کردن می‌‌بینند نسبتاً بالاتر از دمایی است که در فرآیند آنیلینگ با آن مواجه هستند.
• بعد از طی مرحله‌ حرارت دیدن، در فرآیند نرماله کردن قطعات فولادی را در مجاورت با هوا خنک می‌کنند؛ اما در فرآیند آنیل کردن این قطعات در کوره اجازه‌ خنک‌شدن پیدا می‌کنند.
• قطعات فولادی که در عملیات نرمال کردن حرارت می‌بینند نسبت به قطعات فولادی که در فرآیند نوردکاری حرارت دیده‌اند استحکام بیشتر و دانه‌های ریزتری دارند.
• قطعات فولادی که در فرآیند آنیلینگ حضور دارند نسبت به قطعات فولادی حاصل از فرآیند نرماله کردن انعطاف بیشتری دارند.

البته توجه داشته باشید که استفاده از هر کدام از این فرآیندها بسته به نیاز عملیات حرارتی موردنظر است و هر دوی آن‌ها بسیار پرکاربرد هستند و در صنایع مختلفی مورداستفاده قرار می‌گیرند. هم نرماله کردن و هم آنیل و نورد کاری در میان روش‌های دیگر از شهرت بیشتری هم برخوردارند.